مجله دانشمند آسیایی (24 ژانویه 2024) — قربانیان خشونت مبتنی بر جنسیت (GBV) عواقب مخربی را تجربه می کنند که از اثرات روانی گرفته تا آسیب های جسمی شدید را شامل می شود. در حوادث عمومی GBV، تماشاگران این فرصت را دارند که به قربانیان کمک کنند تا از بحران فرار کنند و آنها را قادر به کمک گرفتن کنند.
علیرغم نقش بالقوه نجات دهنده آنها، تحقیقات نشان می دهد که تماشاگران ممکن است با موانع خاصی روبرو شوند که آنها را از ارائه کمک به قربانیان SPD باز می دارد. یک مدل موقعیتی از رفتار تماشاگران از دهه 1970 نشان می دهد که ناظران هنگام مشاهده خشونت چندین مرحله را پشت سر می گذارند: آنها از موقعیت آگاه می شوند، آن را به عنوان یک مشکل شناسایی می کنند، مسئولیت را بر عهده می گیرند، تصمیم می گیرند که چه کاری انجام دهند، و در نهایت برای جلوگیری از مجرم اقدام می کنند. برای ارتکاب جرم
تأثیر موانعی که تماشاگران ممکن است در هر یک از این مراحل تجربه کنند، تاکنون به درستی تعریف نشده است. سیهیون پارک، دانشیار دپارتمان پرستاری در دانشگاه چونگ آنگ در کره، مطالعه ای را رهبری کرد که در تروما، خشونت و سوء استفادهکه به طور سیستماتیک موانع بازدارنده مداخلات تماشاگران را در طول GBN بررسی و تجزیه و تحلیل کرد.
واضح است که ناظران با موانعی روبرو هستند که آنها را از مداخله در جریان یک پرونده GBV باز می دارد. پارک توضیح داد که برای بهبود مداخله تماشاگران، شناسایی این موانع، درک تأثیر آنها بر احتمال مداخله تماشاگران و توسعه ابتکارات آموزشی مبتنی بر شواهد که مهمترین موانع را در اولویت قرار می دهد، مهم است.
از مجموع 38 مطالعه، این تیم موانع را در شش حوزه مختلف استخراج و طبقه‌بندی کرد: بی‌توجهی، ناتوانی در درک خطر، ناتوانی در قبول مسئولیت درگیری، عدم صلاحیت تماشاگر و ناتوانی در اقدام. این تجزیه و تحلیل همچنین شامل یک مانع اضافی بود که در یک مطالعه جدیدتر در سال 2021 شناسایی شد، که نشان می‌دهد شکست تلاش‌های مداخله‌ای قبلی باعث دلسردی تماشاگران از اقدام برای متوقف کردن GBV می‌شود.
محققان سپس اندازه‌های اثر خاص دامنه (ES) را محاسبه کردند و همچنین تأثیر جمعیت تماشاگران، جنسیت و انواع موقعیت‌های GBV را بر ES بررسی کردند.
نتایج نشان داد که مهمترین مانعی که مانع از مداخله تماشاگران می‌شد، احساسات منفی ناشی از مداخلات ناموفق قبلی آنها علیه GBV بود. با توجه به شیوع بالای آن در میان جمعیت های تماشاگر، نویسندگان مطالعه پیشنهاد کردند که برنامه های آموزشی آینده توجه ویژه ای به این عامل داشته باشند.
این مطالعه همچنین نشان داد که تماشاگران در موارد خشونت علیه زنان و تجاوز جنسی نسبت به موارد خشونت از طرف شریک جنسی تمایلی به مداخله ندارند.
بررسی مطالعات در پایگاه‌های اطلاعاتی دانشگاهی همچنین به نویسندگان این امکان را می‌دهد که به شکاف در تنوع در ادبیات موجود مرتبط با تماشاگران اشاره کنند. تمرکز غالب بر روی جمعیت های سفیدپوست، جوان و با تحصیلات عالی است، با تحقیقات اندکی یا بدون تحقیق که مداخله تماشاگران را در میان جمعیت های اقلیت مانند افراد LGBTQIA+ و رنگین پوستان بررسی کرده است.
علاوه بر این، پارک و همکارانش بر اهمیت بررسی تأثیرات فرهنگی و نسلی بر نیات تماشاگران و رفتار مداخله تأکید کردند.
این یافته‌ها با هم، جهت مهمی را برای تحقیقات بیشتر و طراحی برنامه‌های آموزشی مؤثر و هدفمند فراهم می‌کنند که می‌تواند پاسخ فعال‌تر جامعه به بیماری‌های مقاربتی را ارتقا دهد.
–
منبع: دانشگاه Chung-Ang در کره; تصویر: شلی لیو/ مجله دانشمند آسیایی
مقاله را می توان در مرور سیستماتیک و متاآنالیز موانع تماشاگران برای مداخله در خشونت مبتنی بر جنسیت و نقش تلاش های قبلی ناموفق یافت.
سلب مسئولیت: این مقاله لزوماً منعکس کننده نظرات AsianScientist یا کارکنان آن نیست.