در حال حاضر گفتگوهای زیادی درباره تاب آوری در برابر بلایای آب و هوایی پس از بلایای خبرساز مانند طوفان رده 5 یولاندا در سال 2013 وجود دارد، و همین نوع گفتگوها پس از هر طوفان بزرگ، سیل شدید و رانش زمین از جمله طوفان شدید در حال انجام است و سیل غیرمنتظره در اسپانیا.
اگر کسی تصاویر پیامدهای طوفان را دیده باشد، به راحتی می توان فهمید که چرا طوفان یولاندا چنین نقطه عطفی در گفتگوها در مورد تأثیر بلایای ناشی از آب و هوا بود. چنین چیزی در فیلیپین وجود نداشته است، و خطر بزرگتر در حال حاضر این است که بلایا در مقیاس و فراوانی در سراسر جهان در حال افزایش است.
بخشی از دلیل آگاهی بیشتر عمومی از بلایای ناشی از آب و هوا، درخواست آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد در سال 2022 برای تلاش جهانی برای ایجاد سیستم های هشدار اولیه است که می تواند از مردم و جوامع در برابر تراژدی های قابل پیشگیری محافظت کند. علاوه بر این، درخواست‌های بی‌شماری از سوی دانشمندان، سازمان‌های مدافع، دولت‌ها، افراد مشهور و حتی شرکت‌ها برای اقدام، نوآوری و سرمایه‌گذاری معنادارتر برای رسیدگی به بحران آب و هوا و پیامدهای آن وجود دارد.
متأسفانه، در حالی که بلایای شدید مرتباً مردم را دور هم جمع می کند، گفتگو همچنان با سرعت چرخه اخبار و علاقه عمومی آنلاین محو می شود. اما حتی با محو شدن صحبت‌ها در روزها و هفته‌های پس از یک فاجعه، نیاز واقعی به فناوری انعطاف‌پذیری مبتنی بر انسان با آن از بین نمی‌رود.
در واقع، با هر فاجعه‌ای که می‌گذرد، دلایل بیشتری برای شروع توسعه و سرمایه‌گذاری در فن‌آوری‌های بلایا وجود دارد، زیرا بینش، دانش، تجربه و داده‌های زیادی به هدر می‌رود که می‌تواند به توسعه فناوری بسیار مورد نیاز بلایا کمک کند و آن را تسریع کند. جانها را نجات خواهد داد
در سال 2013، روزی که طوفان یولاندا به فیلیپین رسید، روی پروژه ای به نام پیشاهنگان دوچرخه کار کردم. هدف این بود که چیزی بسازم که به مردم کمک کند بعد از طوفان با هم ارتباط برقرار کنند، زیرا در اخبار دیدم که چگونه افراد تخلیه شده وسایل مورد نیاز خود را دریافت می کنند، اما هیچ یک از آنها راهی برای دستیابی به دوستان، همسایگان و اعضای خانواده گمشده خود نداشتند. .
با این حال، به سرعت متوجه شدم که یافتن منابع برای ساخت یک پلتفرم غیرممکن است و زمانی برای تلف کردن وجود ندارد. بنابراین، در عوض، در مناطقی که بیشترین آسیب را در شهر تاکلوبان و استان سامار در ویزایا داشتند، به زمین رسیدم، جایی که طوفان یولاندا مرگ و ویرانی را به دنبال خود بر جای گذاشت.
من در نهایت با یک تیم اولیه از داوطلبان به مدت چهار ماه روی زمین ماندم و وسایل جایگزین برای دسترسی به اطلاعات، ارتباطات و لوازم ضروری برای مردم و مکان‌هایی که در اثر فاجعه جدا شده‌اند – با استفاده از دوچرخه، تلفن‌های همراهمان و یک ون ماهواره‌ای شریک و رسانه‌ای فراهم کردم. شرکتی به نام Rappler برای دسترسی به اینترنت. ما تمام داده‌های فاجعه و بازماندگانی را که جمع‌آوری کرده‌ایم آپلود کرده‌ایم تا به مردم کمک کنیم تا بستگان گمشده‌شان را پیدا کنند و به کارآمدتر و مؤثرتر کردن کار شرکای امداد و نجات کمک کنیم.
همچنین بخوانید: مراحل ایمن: 8 استارت‌آپ فناوری مخرب در Echelon X شگفت‌انگیز هستند
تجربه ما از کار بر روی زمین با اساسی ترین چیزها، اساس راه حل فناوری فاجعه است که اکنون در یک برنامه هوش مصنوعی و بلاک چین به نام Superscout ادغام کرده ایم. این برنامه به شبکه شبکه خود ما متصل می شود که اتصال انعطاف پذیری را در هنگام بلایا فراهم می کند و شبکه ای از کیت های انرژی خورشیدی با ظرفیت بالا که می تواند در صورت نیاز شش کیلووات ساعت برق تولید کند.
این برنامه با ارائه دسترسی به ابزارهای گزارش بلایای بلادرنگ که در واقع با پاسخ دهندگان واقعی، جامعه پشتیبانی و اتصال پایدار ارتباط برقرار می کند، انعطاف پذیری واقعی جامعه محلی را در دستان مردم در مسیر بلایا قرار می دهد.
من دوست دارم فکر کنم که تفاوتی که هر استارت‌آپ فناوری فاجعه‌باری سعی در ایجاد آن دارد این است که ما این گزینه را داریم که از ابتدا “قهرمانی هدف خود” را ایجاد کنیم، و این به اثبات مفهوم، استراتژی ما برای جذب کاربر و سکوی پرتاب برای «تناسب بازار محصول» ما در دستیابی به اهداف راه حل بلایا.
“قهرمانی هدف ما” چیزی است که من به آن دست یافتم زیرا استارت آپ های فناوری در بلایا اغلب این تجمل را ندارند که معیارهای بیهودگی را برای اثبات سودمندی ما آزمایش کنند، اغلب اوقات به نجات جان یا شکست منجر می شود. و من این را فقط برای تأثیر چشمگیر نمی گویم، زیرا در ده سال گذشته، صادقانه می توانم بگویم که مبارزه با ساخت فناوری بدون پول و منابع آسان تر از پرداختن به جنبه انسانی کارمان بوده است.
استارت‌آپ‌های فناوری فاجعه مانند ما همیشه با نداشتن ساختار پشتیبانی واقعی که به ما کمک می‌کند بهترین شانس موفقیت را داشته باشیم، دست و پنجه نرم کرده‌اند، حتی اگر ما اغلب ملموس‌ترین پیامدها را برای مشکلاتی که باید حل کنیم، داریم.
در سال 2021، مانند دری به روی ما گشوده شد و زمانی که دعوت غیرمنتظره‌ای برای پیوستن به جوایز فناوری فاجعه‌ای Safe Steps دریافت کردیم که توسط بنیاد Prudence برای یافتن، تأمین مالی راه‌اندازی شده بود، دنیای کاملی از فرصت‌ها برای یادگیری، اشتراک‌گذاری و امتحان کردن چیزها را کشف کردیم. و از راه‌حل‌های نوآورانه‌ای که جان انسان‌ها را قبل، در حین و بعد از بلایا نجات می‌دهد، پشتیبانی می‌کند. قبل از آن، ما همیشه احساس می‌کردیم که در دنیا تنها هستیم و چیزی می‌سازیم که کاملاً ضروری است، اما هیچ‌کس آنقدر درک نمی‌کرد که از آن حمایت کند.
ما در نهایت فینالیست های جایزه قدم های ایمن DTech شدیم و اگرچه دوست داشتیم در این مسابقه برنده شویم، اما فهمیدیم که افراد دیگری مانند ما هستند که به همان اندازه با ایده هایی به همان اندازه خوب یا حتی بهتر کار می کردند! جایزه واقعی مسابقه ای که ما برنده شدیم ملاقات با همه مربیان، مربیان، شرکا و بنیانگذاران استارتاپی بود که نمی دانستیم وجود دارند. می‌دانم که احتمالاً به نظر تسلیت می‌آید، اما صادقانه احساس می‌کنم که ارزش مزایایی که بعد از مسابقه دریافت کردیم به اندازه جایزه واقعی یا حتی بیشتر از آن بود.
افراد شگفت‌انگیز پشت جوایز Safe Steps DTech به تماس با ما ادامه داده‌اند تا همان سطح راهنمایی، آموزش و حمایت اخلاقی را که در این رویداد دریافت کرده‌ایم ارائه دهند، و از تلاشی که آنها برای برقراری ارتباط با سازمان‌ها انجام داده‌اند متعجب هستیم. ، شرکت ها و دیگرانی که از آن زمان به شرکای ما در ساخت راه حل فناوری ما تبدیل شده اند. ما با بسیاری از تیم‌های جدید دیگر و بنیانگذاران استارت‌آپ‌های فن‌آوری بلایای طبیعی در جامعه DTech آشنا شدیم که ایده‌ها و بینش‌های جدید زیادی را به هدف مشترک ساخت فناوری که زندگی را نجات می‌دهد، کمک می‌کنند.
ما هرگز با عضویت در جامعه Safe Steps DTech به آینده کاری که انجام می دهیم به این اندازه متصل نبوده ایم. بنیاد Prudence یکی از آن سازمان‌های نادری است که واقعاً به صحبت‌های خود عمل می‌کند، و اگرچه ممکن است در حال حاضر خیلی واضح نباشد، اما اعتقاد و حمایت آنها از کاری که ما انجام می‌دهیم به این معنی است که بخشی از هدف و اهداف آنها در همه چیز وجود دارد. آنچه را که با چیزهایی که می توانیم با آنها بسازیم به دست آوریم.
همچنین بخوانید: در دنیایی بدون کوکی حرکت کنید، ابتدا از هوش مصنوعی استفاده کنید و جامعه فکر کنید
من از دوران جوانی همیشه یک جامعه ساز بوده ام، اما تا به حال متوجه نشده بودم که چقدر برای کسانی که بخشی از یک جامعه حمایتی می شوند، محاصره شدن توسط دیگرانی که اعتقاد مشابهی به اهداف دارند، مهم است.
در اوایل سال جاری، پیشاهنگان دوچرخه برای حضور در غرفه بنیاد Prudence در رویداد Echelon X در سنگاپور در کنار سایر اعضای جامعه Safe Steps DTech دعوت شدند. به نظر می رسید که اوج تلاش ما این است که در چنین رویداد مهمی به جامعه جهانی معرفی شویم.
ما فقط با احساس هدف و مسئولیت شروع کردیم تا اطمینان حاصل کنیم که هیچ کس پس از بلایا پشت سر نمی‌گذارد، و همه باید در مواقعی که بیشترین نیاز به انعطاف‌پذیری وجود دارد، توسط جامعه کمک و امید احاطه شده باشند. به‌عنوان بخشی از جامعه Safe Steps DTech، هنگامی که کار خود را پس از بدترین بلایا انجام می‌دهیم، حس جدیدی از اعتماد به نفس پیدا کرده‌ایم، زیرا می‌دانیم که یک انجمن قوی پشت سرمان داریم که قهرمان‌سازی هدف ما را به اشتراک می‌گذارد.
–
یادداشت سردبیر: e27 هدف این است که با انتشار نظرات جامعه، رهبری فکری را تقویت کند. نظر خود را با ارسال مقاله، ویدئو، پادکست یا اینفوگرافیک به اشتراک بگذارید.
به ما در اینستاگرام، فیسبوک، ایکس و لینکدین بپیوندید تا در ارتباط باشید.
The post ایجاد تاب‌آوری: چگونه استارت‌آپ‌های فناوری فاجعه تفاوت ایجاد می‌کنند اولین بار در e27 پدیدار شد.