آسیا که بیش از 60 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده است، با یکی از مهم ترین چالش های زیست محیطی قرن بیست و یکم – کمبود آب – مواجه است. با توجه به موسسه منابع جهانی (WRI)12 کشور از 17 کشور کم آب جهان در آسیا هستند و کشورهایی مانند هند، پاکستان و بنگلادش با کمبود شدید آب مواجه هستند که به دلیل تغییرات آب و هوایی، شهرنشینی سریع و رشد جمعیت تشدید شده است.
با ادامه صنعتی شدن منطقه و افزایش جمعیت آن، انتظار می رود تقاضا برای آب به طور چشمگیری افزایش یابد. در این زمینه، فناوری‌های نوآورانه به‌عنوان ابزارهای حیاتی برای رسیدگی به بحران آب آسیا و ایجاد سیستم‌های مدیریت آب پایدار که می‌تواند نیازهای آینده را برآورده کند، در حال ظهور هستند.
دامنه بحران آب آسیا
بحران آب در آسیا چند وجهی است و شامل کمبود آب فیزیکی و اقتصادی است. کمبود آب فیزیکی زمانی رخ می دهد که منابع آب برای پاسخگویی به تقاضا کافی نباشد، در حالی که کمبود آب اقتصادی ناشی از عدم سرمایه گذاری در زیرساخت های آب و سیستم های مدیریتی است. با توجه به بانک توسعه آسیایی (ADB)منطقه باید تا سال 2030 بیش از 800 میلیارد دلار در زیرساخت های آب سرمایه گذاری کند تا به این چالش ها رسیدگی کند.
بخش کشاورزی که 70 درصد مصرف آب در این منطقه را به خود اختصاص می دهد، به ویژه آسیب پذیر است. بسیاری از کشورهای آسیایی برای تولید مواد غذایی به شدت به آبیاری وابسته هستند و شیوه های کشاورزی ناپایدار منجر به برداشت بیش از حد از آب های زیرزمینی و بدتر شدن کیفیت آب شده است.
علاوه بر این، شهرنشینی سریع فشار زیادی را بر منابع آب شهری وارد می‌کند و کلان شهرهایی مانند دهلی، جاکارتا و بانکوک در فصول خشک با کمبود شدید آب مواجه هستند.
نقش فناوری در مدیریت آب
فناوری های نوآورانه در حال حاضر با بهبود بهره وری آب، کاهش ضایعات و افزایش پایداری، نقش عمده ای در رسیدگی به این چالش ها ایفا می کنند. در میان امیدوارکننده‌ترین فناوری‌ها می‌توان به بلاک چین، اینترنت اشیا (اینترنت اشیا) و هوش مصنوعی (AI) اشاره کرد که با هم ترکیبی قدرتمند برای رفع کمبود آب تشکیل می‌دهند.
همچنین بخوانید: کنفرانس های آب و هوا ما را نجات نمی دهند: چگونه در تمام طول سال اقدام کنیم (قسمت 1)
فناوری بلاک چین که به دلیل ماهیت غیرمتمرکز و تغییر ناپذیرش شناخته شده است، برای بهبود شفافیت و پاسخگویی در مدیریت منابع آب استفاده می شود. از طریق استفاده از بلاک چین، ذینفعان می توانند استفاده، توزیع و کیفیت آب را در زمان واقعی ردیابی کنند و اطمینان حاصل کنند که منابع به طور موثر و عادلانه تخصیص داده می شوند. برای مثال، اداره آب دبی یک بلاک چین برای نظارت بر مصرف آب و تشخیص نشت در زمان واقعی، کاهش هدر رفت آب و اطمینان از استفاده پایدارتر اجرا کرد.
شرکت‌های بلاک چین همچنین راه‌های جدیدی را برای سرمایه‌گذاری در منابع آب راه‌اندازی می‌کنند و لایه‌ای از تفاوت‌های ظریف را برای رسیدگی به ناکارآمدی‌ها در مدیریت پایدار آب ایجاد می‌کنند. در LAKE، مردم می توانند از طریق سکوی پرتاب سکو مستقیماً در منابع آب سرمایه گذاری کنند و اساساً سهامداران این منابع حیاتی شوند.
این مدل پتانسیل افزایش در دسترس بودن آب و ایجاد ارزش برای سرمایه گذاران را باز می کند و رویکردی نوآورانه برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد آب در آسیا و فراتر از آن ارائه می کند. با اتصال سرمایه به تلاش‌های صرفه‌جویی در آب، فناوری بلاک چین می‌تواند سیستم‌های مدیریت پایدار را فعال کند و به رفع کمبود آب در منطقه به روش‌های معنادارتری کمک کند.
در منطقه‌ای که فساد و سوءمدیریت اغلب سیستم‌های توزیع آب را آزار می‌دهد، بلاک چین راه‌حلی قابل اعتماد برای تأیید تراکنش‌ها و حصول اطمینان از دسترسی منابع آب به جوامعی ارائه می‌کند که بیشتر به آنها نیاز دارند. قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین می‌توانند تخصیص آب را بر اساس داده‌های هم‌زمان به‌طور خودکار انجام دهند و مداخلات و ناکارآمدی‌های انسانی را کاهش دهند.
اینترنت اشیا و هوش مصنوعی برای شبکه های هوشمند آب
اینترنت اشیا و هوش مصنوعی نیز با ایجاد شبکه های هوشمند آب، مدیریت آب را متحول می کنند. حسگرهای اینترنت اشیا می‌توانند سطح آب را نظارت کنند، نشت‌ها را شناسایی کرده و کیفیت آب را در زمان واقعی ارزیابی کنند و داده‌های عملی را ارائه دهند که می‌تواند به تصمیم‌گیری کمک کند. در شهرهایی مانند سنگاپورکه اغلب به عنوان مدلی برای پایداری آب مورد ستایش قرار می گیرد، از حسگرهای اینترنت اشیا برای نظارت بر تامین آب شهر استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که آب هدر نمی رود و الگوهای مصرف بهینه می شوند.
الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند این داده ها را برای پیش بینی تقاضای آب، شناسایی ناکارآمدی ها و پیشنهاد راه حل تجزیه و تحلیل کنند. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می‌تواند نیازهای آبی آینده را بر اساس الگوهای آب و هوایی، رشد جمعیت و فعالیت اقتصادی پیش‌بینی کند و به دولت‌ها و شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا برای کمبودها برنامه‌ریزی کنند و اقدامات حفاظتی را از قبل اجرا کنند.
فن آوری های نمک زدایی و بازیافت آب
در مناطق ساحلی آسیا که منابع آب شیرین کمیاب هستند، نمک زدایی اغلب به عنوان راه حل ارائه می شود. با این حال، بدون اشکالات قابل توجهی نیست. فرآیندهای نمک زدایی می تواند به اکوسیستم های دریایی آسیب برساند، جمعیت ماهی ها را مختل کند و منجر به هزینه های زیست محیطی بالایی شود.
همچنین بخوانید: متعادل کردن رشد اقتصادی و اقدام آب و هوا: کربن زدایی محیط ساخته شده در دریا
اگرچه پیشرفت‌ها در فناوری غشاء، نمک‌زدایی را کارآمدتر کرده است، اما این خطرات زیست‌محیطی آن را به گزینه‌ای درازمدت کمتر برای مدیریت پایدار آب تبدیل می‌کند. یک رویکرد متعادل تر بر کاهش تقاضای آب و بهبود بهره وری آب قبل از روی آوردن به چنین روش های مخرب زیست محیطی تمرکز می کند.
به طور مشابه، فن‌آوری‌های بازیافت آب در کشورهایی مانند سنگاپور، جایی که آب بازیافت‌شده، در حال اجراست. معروف به “آب جدید”برای مقاصد صنعتی استفاده می شود و حتی برای مصارف انسانی درمان می شود. این فناوری‌ها به بستن حلقه آب کمک می‌کنند و اطمینان می‌دهند که هر قطره آب تا حد امکان بهینه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مسیر آسیا به سمت مدیریت پایدار آب
اگرچه فناوری راه حل های امیدوارکننده ای ارائه می دهد، پذیرش این نوآوری ها مستلزم اراده قوی سیاسی، سرمایه گذاری و مشارکت عمومی-خصوصی است. دولت‌ها در آسیا باید مدیریت آب را در استراتژی‌های توسعه ملی خود، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و ایجاد چارچوب‌های نظارتی که نوآوری را تشویق می‌کند، در اولویت قرار دهند. بخش خصوصی نیز نقش مهمی به ویژه در تامین مالی و توسعه فناوری های جدید دارد.
به عنوان مثال، وزارت اقتصاد، تجارت و صنعت ژاپن (METI) ابتکاراتی را برای حمایت از توسعه فناوری‌های آب هوشمند راه‌اندازی کرده است، در حالی که شرکت‌هایی مانند پاناسونیک و هیتاچی راه‌حل‌های بهینه آب برای مناطق شهری و روستایی پیشگام هستند. به طور مشابه، در هند، ابتکارات دولتی مانند ماموریت جال جیوان، با استفاده از فناوری برای نظارت بر توزیع آب و اطمینان از شفافیت، با هدف ارائه آب پاک برای هر خانوار تا سال 2024 انجام می شود.
بحران آب آسیا پیچیده و فوری است، اما فناوری‌های نوآورانه راهی به جلو ارائه می‌دهند. شفافیت فعال با بلاک چین و شبکه های هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی ابزارهای مورد نیاز برای مدیریت پایدار آب را ارائه می دهند. با این حال، اجرای موفقیت آمیز این فناوری ها به همکاری بین دولت ها، بخش خصوصی و جامعه مدنی بستگی دارد. آسیا با پذیرش این نوآوری ها نه تنها می تواند به چالش های فعلی آب رسیدگی کند، بلکه می تواند آینده ای انعطاف پذیرتر و پایدارتر برای نسل های آینده بسازد.
–
یادداشت سردبیر: e27 هدف این است که با انتشار نظرات جامعه، رهبری فکری را تقویت کند. نظر خود را با ارسال مقاله، ویدئو، پادکست یا اینفوگرافیک به اشتراک بگذارید.
به ما در اینستاگرام، فیسبوک، ایکس و لینکدین بپیوندید تا در ارتباط باشید.
The post بحران آب آسیا: چگونه فناوری می تواند تفاوت ایجاد کند اولین بار در e27 پدیدار شد.