لافایت، کولو. (KDVR) – چند روز پس از بازگشت به خانه از عمل جراحی سرطان، یک زن لافایت قدرت یافت تا پدرشوهرش را از آتش سوزی در خانه نجات دهد.
در دسامبر، سفر به دکتر برای درد با تشخیص سرطان پانکراس برای کتی رودریگز به پایان رسید. همسر نزدیک به 40 ساله، مادر دو فرزند و مادربزرگ چهار فرزند در میانه این معرکه است و تحت عمل جراحی قرار گرفته است.
پنج روز پس از مرخص شدن از بیمارستان پس از عمل جراحی، خانه آنها – خانه ای که همسرش رابرت در آن بزرگ شد – در نیمه های شب در آتش سوخت.
رابرت گفت: “روی کاناپه دراز کشیده بودم و دیدم که فلش به صورتم اصابت کرد، فلاش بزرگ و بزرگ.” “به نظر می رسید که خورشید درست روی پاسیو نشسته است و جهنم است.”
کتی به جای مصرف دوز 1 صبح از مسکن بعد از عمل، وارد عمل شد.
رابرت گفت: “من گفتم عزیزم، آتش، آتش!”
کتی برای نجات پدرشوهرش که از زوال عقل رنج می برد، از دو پله پایین می آید.
رابرت گفت: “او یک جنگجو بود تا به زیرزمین ضربه بزند و او را بیدار کند، بدون کفش، بدون لباس.”
کتی به FOX31 گفت که فکر دومی برای بلند شدن و نجات عزیزش ندارد.
کتی گفت: “تو فکر نمی کنی، فکر می کنی.” “اینطور نیست، اوم، قرار است به درد بخورد، شاید من نباید این کار را انجام دهم. اینطور نیست.”
کتی اکنون در بیمارستان در حال بهبودی پس از خونریزی است. او روز سه‌شنبه از بخش مراقبت‌های ویژه مرخص شد و مصمم است به سلامتی خود بازگردد و به بازی‌های ورزشی نوه‌اش بازگردد.
من حتی نمی دانم که فردا چه خواهد شد. من حتی یک جفت کفش هم ندارم، اما شما هنوز یک پا را جلوی پای دیگر بگذارید.» کتی گفت.
زوج رودریگز گفتند که خانه آنها، که یک خسارت کلی بود، محل تعیین شده برای جشن بود. آنها می خواهند جشن فارغ التحصیلی نوه خود را در همان مکانی که جشن نوه خود و فرزندانشان برگزار کردند، بازسازی و جشن بگیرند.
رابرت گفت: “در قلب و خاطرات من از این ملک، ما می توانیم آن را به زندگی برگردانیم و آینده جدیدی داشته باشیم یا به سفر خود ادامه دهیم.”
«کتی سنگ من است. او سنگ من است. او سنگ من است. او کوه من است نمی دانم بدون او چه کاری می توانستم انجام دهم.» ما راه درازی در آینده داریم.»
اعضای انجمن یک GoFundMe راه اندازی کرده اند تا در این مدت به خانواده کمک کنند.
نماد عشق از آتش جان سالم به در می برد
این زوج گفتند که سرازیر شدن حمایت جامعه ایمان آنها را به مهربانی دیگران بازگردانده است و آنها قابل لمس نیستند.
اگرچه آنها تقریباً همه چیز را از دست دادند، اما یک مورد از آتش جان سالم به در برد: انگشتانه ای که کتی چندین دهه پیش به نشانه عشق به رابرت داد.
کتی گفت: “حدود 30 سال پیش زمانی که هوک و زینکربل در حال بوسیدن پیتر پن بودند، آن را به او دادم، اما این یک انگشتانه است.” او همیشه بوسه خود را با خود حمل می کند.
رابرت گفت: «من آن را از جیبم بیرون می‌آورم، هر شب آن را روی میز خوابم می‌گذارم و می‌خوابم، پسرم، روز بعد از آتش‌سوزی وارد آن خانه شدم، انگشتانه هنوز روی میز خواب بود. از میان همه آب و فشار همه چیز و باد که از پنجره ها می وزید، او هنوز آنجا نشسته بود.